เป็นที่สงสัยว่าธรรมาภิบาลเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของแอฟริกามานานแล้ว ในกรณีของไลบีเรีย กว่า 200 ปีของการดำรงอยู่ในเส้นทางการพัฒนาของไลบีเรีย เราได้เห็นเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองแผ่กิ่งก้านสาขาไปสู่การพัฒนาที่ถูกโจมตีโดยผู้ก่อการทุจริต การตัดสินใจที่ไม่ดี และธรรมาภิบาลที่ไม่ดี สิ่งเหล่านี้และอีกมากมายได้ทำลายความเชื่อมั่นและความเชื่อมั่นของประชาชน สูญเสียความหวังในธรรมาภิบาลของรัฐ
สิ่งนี้นำฉันไปสู่จุดของการพัฒนา
ตามที่ศาสตราจารย์ทฤษฎีและกลยุทธ์การพัฒนาของฉันกำหนด ดร. เอ็ดเวิร์ด คาโดซี ผู้ซึ่งกล่าวว่าการพัฒนาเป็นที่เข้าใจกันว่าเป็นเงื่อนไขที่ทำให้ปัจเจกชนและสังคมมีคุณภาพชีวิตที่ดี มีอิสระ มีโอกาส การเคลื่อนไหวที่สูงขึ้นและปรับปรุงสถานการณ์ทางวัตถุของพวกเขา ในกรณีของไลบีเรียและประเทศอื่นๆ ในแอฟริกา ความหวังที่จะบรรลุนิยามง่ายๆ ของการพัฒนานี้คืออะไร ในเมื่อการคอร์รัปชันกำลังโด่งดังโดยจิตสำนึกระดับรากหญ้า หากไม่มีธรรมาภิบาล รัฐจะปล้นสะดมไปสู่การคอร์รัปชันครั้งใหญ่ ความไร้ระเบียบ และพรากผลประโยชน์ขององค์กรทางสังคมของประชาชนไป นี่คือเหตุผลที่เราต้องขมวดคิ้วกับการทุจริตและปกป้องทรัพยากรของรัฐเพื่อประโยชน์ของทุกคน
ไลบีเรียเป็นประเทศที่ประสบกับเหตุการณ์ความไม่สงบกลางเมืองมาเกือบ 14 ปี มีปัญหามากมายที่เผชิญหน้าสังคมของเรา ตั้งแต่ระบบการรักษาพยาบาลที่ไม่ดี การว่างงานจำนวนมาก การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่ดี การคอรัปชั่น ระบบตุลาการและหลักนิติธรรมที่ไม่มีประสิทธิภาพ สาธารณสุข ฯลฯ สิ่งเหล่านี้และอีกมากมายเป็นผลมาจากเจ้าหน้าที่รัฐบางคนที่ถูกตั้งข้อหาคอร์รัปชั่นตั้งแต่การบริหารของ Sirleaf ไปจนถึงการบริหารของ Weah ซึ่งถูกประณามจากสาธารณชนอย่างรุนแรง
เรามีทรัพยากรธรรมชาติมากกว่า 20 ชนิดจากการวิจัยสารสกัดที่แตกต่างกัน ถึงกระนั้น เรายังไม่พบผลกระทบเชิงบวกและแรงกระเพื่อมของทรัพยากรเหล่านี้ต่อการดำรงชีวิตของชาวไลบีเรีย ทรัพยากรเหล่านี้สามารถสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้กับคนรุ่นปัจจุบันและอนาคต ใช้ไม่ดีหรือใช้สุรุ่ยสุร่าย สิ่งเหล่านี้สามารถก่อให้เกิดความไม่มั่นคงทางเศรษฐกิจ ความขัดแย้งทางสังคม และความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมที่ยั่งยืน นี่คือความขัดแย้งของทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่มากมาย
ไม่กี่ปีที่ผ่านมา
ภายใต้การบริหารของเซอร์ลีฟ เมื่อแนวโน้มการพัฒนาไลบีเรียอยู่ในภาวะระส่ำระสาย การคอร์รัปชันถูกตราหน้าว่าเป็น “ศัตรูสาธารณะหมายเลขหนึ่ง” ในปี 2549 โดยอดีตประธานาธิบดีเอลเลน จอห์นสัน เซอร์ลีฟ แม้จะเป็นเพียงคำกล่าวจนกระทั่งในปี 2554 ที่เธอกล่าวกับชาวไลบีเรีย “เราปฏิบัติตามคำปฏิญาณต่อต้านการคอร์รัปชันที่เราให้ไว้ในปี 2549 ได้ไม่เต็มที่ ไม่ใช่เพราะขาดเจตจำนงทางการเมืองที่จะทำเช่นนั้น แต่เป็นเพราะการพึ่งพาอาศัยกันยากและความไม่ซื่อสัตย์ที่บ่มเพาะจากการถูกลิดรอนและธรรมาภิบาลที่ย่ำแย่มานานหลายปี” . นี่เป็นคำกล่าวที่น่าอับอายจากประธานาธิบดีคนปัจจุบันซึ่งได้รับเงินสนับสนุนจากผู้บริจาคหลายพันล้านคนจากนานาชาติเป็นเวลา 12 ปี และมีอำนาจทุกอย่างที่จะต่อสู้และปราบปรามการคอร์รัปชั่น ถึงกระนั้นเธอก็ล้มเหลวอย่างมากและพาดพิงถึงความล้มเหลวของเธอ
นี่คือความเลวร้าย โลภ และเห็นแก่ตัวของผู้นำบางคนของเราในที่สาธารณะของไลบีเรีย ความหวังของรัฐและชาวไลบีเรียของเราถูกคุกคามโดยผู้ทำลายระบบเพียงไม่กี่รายที่จัดตั้งขึ้นในสถาบันต่อต้านการรับสินบนต่างๆ เพื่อบิดเบือนการต่อสู้กับการทุจริตในประเทศของเรา การคอรัปชั่นทำร้ายคนจนมากกว่าคนอื่น ขัดขวางการเติบโตทางเศรษฐกิจ และหันเหเงินทุนที่จำเป็นอย่างยิ่งยวดจากการศึกษา การรักษาพยาบาล และบริการสาธารณะอื่นๆ นี่คือเหตุผลที่เรา องค์กรภาคประชาสังคม ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียระดับชาติและนานาชาติ ผู้มีบทบาททางการเมืองต้องเข้าร่วมและต่อสู้กับภัยคุกคามนี้อย่างจริงใจที่ปล้นชาวไลบีเรียที่ยากจนจากทรัพยากรที่เท่าเทียมกัน
กรอไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2022 กระทรวงการคลังของกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ ได้กำหนดบทลงโทษต่อเจ้าหน้าที่รัฐบาลไลบีเรียสามคน รัฐมนตรี Nathaniel McGill หัวหน้าอัยการของไลบีเรีย Sayma Syrenius Cephus และท่านที่รัก Bill Twehway กรรมการผู้จัดการของการท่าเรือแห่งชาติเนื่องจากการทุจริต Brian Nelson ปลัดกระทรวงการคลังด้านการก่อการร้ายและข่าวกรองทางการเงินกล่าวเพิ่มเติมว่า “ด้วยการทุจริต เจ้าหน้าที่เหล่านี้ได้ทำลายระบอบประชาธิปไตยในไลบีเรียเพื่อประโยชน์ส่วนตน สหรัฐอเมริกายังคงมุ่งมั่นที่จะให้ผู้กระทำการคอร์รัปชั่นต้องรับผิดชอบและให้การสนับสนุนอย่างต่อเนื่องของชาวไลบีเรีย” เขากล่าว
เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>> เว็บตรง100
